Biliyorum, biliyorum tam 2 hafta olmuş son yazımı yazalı. Bu durum beni ne kadar üzse de yaşadıklarımın üstesinden hala gelebilmiş değilim. Bugün bu yazıyı da belki daha iyi hissederim diye yazıyorum.
O kadar şey oldu ki bu 2 haftada.. Önce nişan vardı. Hiçbir şey istediğimiz gibi olmadı. Sevdiceğimin annesi rahatsızlandı, abisi ciddi problemler yaşadı. Biz de her şeyi erteledik durduk. En son baktık bu işin yolu yok, bütün ailemizle yapamayacağız bu işi, İzmir'e de dönmemiz gerekiyor, yüzüklerimizi taktık. Ama her şey o kadar içimizde kaldı ki. Bizi rahatlatan tek şey birbirimizin yanında olmamız oldu sadece..
Sonra İzmir'e geldik. 16 saatlik yolculuğumuzdan sonra eve gelip, aşağıdan eve bakıp pencerenin açık olduğunu görmek de ayrı bir şoktu. Çünkü ben 2 buçuk aydır yoktum ve ev arkadaşım da en son 3 hafta önce gelmişti eve. Beklediğimiz başımıza gelmiş. Eve hırsız girmiş. Evi bi güzel dağıtmış, sigarasını içmiş keyif yapmış ve gitmiş. Koltukta devasa ayak izleri vardı. Kapıyı açamamış ve tabi evde de hiçbir şey olmadığını görünce de gerisin geriye gitmiş. Evi temizlemek başa düştü artık. Pencere açık kaldığı için her yer toz duman olmuş, eşyalar orda burda..
Benim 2 fobim var zaten, karanlık ve hırsız. Günlerdir kabus görüyorum, titreyerek uyanıyorum..
Çalışmadığım için de maddiyat beni çok fena vurdu ve iş başvurularımdan da olumlu sonuçlar alamadım. Anlayacağınız bitap olmuş durumdayım. Neyi nasıl yapacağım diye kendimi yiyip duruyorum. Umuyorum ki bu sorunlar bir an önce yok olacak. Bir iş bulsam bile bana yeter şimdilik. Başka ne istesem boşuna olabilir, piyangoyu tutturmak dışında ama oynamadığım için o da yaş.
Öyle işte..
Sanırım bir süre daha pek bir şey yapamayacağım buralarda..
Kendinize dikkat edin..
Siz çok fena nazara gelmişsiniz anlaşılan.
YanıtlaSilKısmetse düğünde her şey daha güzel olur canım, Allah içinize sindirdin ve geçmiş olsun :(
Daha neler var anlatmadığım, neler..
SilSanırım ben de artık nazara daha çok inanıyorum..
Teşekkür ederiz..